Թեմա՝
Գրական, երաժշտական, թատերական, կինո և այլ հաղորդակցման միջոցներ
Ենթաթեմա՝
Տպագիր նյութեր
Տեսակ/ժանր՝
Ամսագիր
Թանգարան՝ Եղիշե Չարենցի տուն-թանգարանՆկարագրություն ՝
Հանդեսի գլխ. խմբագիր`
Անժիկ Հակոբյան, պատ.
քարտուղար` Լեվոն Անանյան:
Շապիկի առաջին էջին` «Արագած»-լուսանկարը` Ժիրայր Մովսիսյանի:
Ե. Չարենցի 1910-ական թվականների ստեղծագործություններում կերտած սիրո պատկերներում ակնհայտորեն երեվում են միֆական սիմվոլները եվ հնագույն պատկերացումների հին նշանակությունը կորցրած եվ նոր կոնտեքստի մեջ վերաիմաստավորված ձեվերը: «Կինը», որին Չարենցը դիմում է տարբեր ձեվերով `«կին», «քույր», «Շամիրամ», «պչրուհի» Չարենցի պոեզիայի կառուցվածքի միֆական բարդ սիմվոլներից է: «Հրոերկիր» շարքի առաջին բանաստեղծության մեջ Շամիրամի միֆը դրված է «Ախ կին, ցնորք, քույր, Շամիրամ ու Աստված»- կրակի սիմվոլին միանում է Շաիրամի միֆը «կնոջ», «քրոջ» անատոմիայից են ծնված «փողոցային պչրուհուն» շարքի բանաստեղծությունները, ուր կինը նկարագրված է երկրային, ցածր իրավիճակներում:Պոետի տեսած եվ չճանաչած »կինը» կապված է նաեվ մահվան ասոցիացիաների հետ: «Շամիրամ»բանաստեղծության մեջ
»Շամիրամ-կին» միֆի քայքայումից դարձել է «մահվան» սիմվոլ, որ սիրո փոխարեն մահ է տարածում, որը վերցրել է հայկական դիցաբանությունից , որը սերտ կապերի մեջ էր Հին արեվելքի միֆական աշխարհի հետ:Աշխարհը փոխվում է, բայց չի փոխվում միֆը: Շամիրամի եվ Արայի կոնֆլիկտը հավերժական բնույթ ունի...«Կնոջ» զոհաբերությունը մինչեվ վերջ կատարվում է «Ռոմանս անսերում» եվ նույն ժամանակներում ֆուտուրիստական ոգով գրված ստեղծագործություններում:
...«Ասպետակաին» մեջ Ե. Չարենցն վերջին անգամ դիմումէ «սիրո միֆին» եվ նրա «միստերիային»: Հեղինակն այս գործն անվանել է «ռապսոդիա»` միջնադարյան պոեզիայի ժանրերից մեկը` կապված ասպետության հետ, «ռապսոդիան»հնագույն միֆի վերականգնումն է, վերակառուցումը, որի մեջ էլ կայանում է նրա գաղտնիքը...
Անվանաթերթի ներքեվում` մեջտեղումՉՏԹ կնիքն է:
Էջ՝ 96Նյութը՝ կավճապատ թուղթ, թուղթ, տպագիրՍտեղծման/Արտադրման վայրը՝ ԵրևանՍտեղծման/Արտադրման ժամանակը՝ 1984,դեկտեմբերՉափս՝ 26 սմ x 20սմՊահպանման վայր՝
Հայաստանի Հանրապետություն
Շիֆր՝
3787
Հիմնական հաշվառանիշ՝
ՀՖ 6205