օրաթերթ «Յառաջ»-19 /222/., «Հանդիպումներ Եղիշե Չարենցի հետ»-էջ` 2-3

Թեմա՝  Գրական, երաժշտական, թատերական, կինո և այլ հաղորդակցման միջոցներ Ենթաթեմա՝  Տպագիր նյութեր Տեսակ/ժանր՝  Թերթ Թանգարան՝  Եղիշե Չարենցի տուն-թանգարան Նկարագրություն ՝  Այս հուշը շարունակությունն է նախորդ 3-ի եւ վերջը: Նշվում է ստացած նոր բնակարանի, այն ճաշակով կահավորված լինելու մասին, գրադարանի եվ միշտ հետաքրքիր, երջանիկ ժպիտը, դեմքը` մանկական անմիջականությամբ, ուրախությամբ ողողված, անմեղ , մաքուր գրավիչ... 1921-37թթ. իր հանդիպումներն է հիշում, հիշում պատմության մեջ չտեսնված ողբերգությունը, որին չդիմացավ Չարենցի բանաստեղծական քնքույշ էությույնը, փշրվեց ու գրեց . «Ինչ որ հուր էր...»: Նշվում է Սերիկ Դավթյանի եւ Զապել Եսայանի բանտարկության մասին, բանտի պատին Չ- գրած. «Ով չի տեսել բանտ ու ասքոր: Նա չգիտեր` ինչ է կեանքը:Այսպես ասաց մի օր Չարենցը»: բանտում հուշագիրը լսել է Չ-ի ձայնը,Չ-ի մահվան բոթը... Ուր գնաց նրա գանգրահեր տղան, որտեղ գտնի նրա գերեզմանը, որ վրան ծաղիկներ դնի: Էջ՝  4 Նյութը՝  թուղթ, տպագիր Ստեղծման/Արտադրման վայրը՝  Փարիզ Ստեղծման/Արտադրման ժամանակը՝  1997, հոկտեմբերի 14 Չափս՝  51 x 33 սմ Նվիրատու՝  Անահիտ Չարենց Պահպանման վայր՝  Հայաստանի Հանրապետություն Հիմնական հաշվառանիշ՝  Հֆ 7485