Թեմա՝
Գրական, երաժշտական, թատերական, կինո և այլ հաղորդակցման միջոցներ
Ենթաթեմա՝
Տպագիր նյութեր
Տեսակ/ժանր՝
Թերթ
Թանգարան՝ Եղիշե Չարենցի տուն-թանգարանՆկարագրություն ՝
Մարիետա Շահինյանը
հուշագրության մեջ նշում է. «...սիրտս ճմլվում է, որ չունենք Չարենցին իսկապես նման դիմանկարներ` մարդկության հիշողության մեջ հավերժացնելու համար սովետահայ իրականության այդ եզակի երեւույթի պատկերը»: Նշում է, որ Չարենցի խսիտ նեղ, դեպի ներքեվ ձգվող դեմքի արտահայտության մեջ խոր թաղված, գրեթե դաժան ամոթխածություն կար....
Աստված գիտե, թե ինչեր էին պատմում նրա մասին: Չարենցն ինքնասեր էր, հասկանում էր, որ իրեն շատ բան է տրված, բայց միեւնույն ժամանակ ահավոր կասկածներ էր ունենում իր վերաբերմամբ, որ երբեմն նրան նվաստացուցիչ ինքնաստորացումների էին հասցնում: Չարենցի հետ Մ. Շ. ծանոթացել է 20-ական թթ. սկզբներին: Միջահասակ , ոչնչով աչքի չընկնող պատանյակ, կարմրահեր:
Երբ սկսել է խոսել, անհնար է եղել չենթարկվել նրա խրոխտ, սլացիկ խոսքի հմայքին: Շատ անգամ է տեսնվել Չարենցի հետ եւ վեճի բռնկվել նրա հետ: Չարենցի հետ տարբեր կերպ էինք գնահատում հայ արվեստի միեւնույն երեվույթները: Չարենցը հայության պահպանման ողջ ուժը տեսնում էր ազգայինի տիպականությունը խստորեն պահանելու մեջ:
......Հուշագրին չի լքել Չարենցի հանճարեղության գիտակցությունը:
Պահպանման վայր՝
Հայաստանի Հանրապետություն
Շիֆր՝
4262
Հիմնական հաշվառանիշ՝
ՀՖ 6509